Het begint met een belletje. We spreken iemand van Maleta Solidaria, groep Cubaanse vrouwen die in België wonen. Zij zetten zich in om koffers en goederen naar Cuba te verschepen. Op deze manier doorbreken ze de Amerikaans blokkade op Cuba en kunnen ze de Cubanen bijstaan.
Wij zijn geïnteresseerd want we willen zelf ook een koffer meenemen. Maar hoe doen we dat, waar brengen we het heen, en kan dat zomaar? Deze vragen zitten we mee en daar worden we bij geholpen tijdens het gesprek.
Gedurende het gesprek wordt ook iets anders duidelijk. Deze groep van vijf vrouwen staan er puur humanitair in: althans daar vinden ze elkaar.
Ze hebben verschillende politieke opvattingen en meningen over wat er fout gaat in Cuba. Maar wat hun verenigd is de wens om Cubanen bij te staan in de humanitaire crisis.
Janna en met name ik zijn toch betrokken geraakt omdat we anti-imperialistisch zijn en geloven dat Verenigde Staten ten onrechte en voor hun eigen gewin Cuba aanvallen.
We zijn niet blind voor de tekortkomingen van de Cubaanse overheid. Er zijn te veel politieke gevangenen. Het demonstratierecht is ingeperkt. En hoeveel de Castro ook heeft bereikt, het voelt voor ons toch gek dat ze al decennialang dezelfde leider hebben.
Maar natuurlijk schemert het in het gesprek wel door dat wij sympathie hebben met de strijd die Cuba voert tegen de Verenigde Staten. Het is toch een beetje David tegen Goliath.
Hiernaast zijn er is er ook weinig solidariteit geweest vanuit liberale kringen. Buiten de diaspora om zijn het toch linkse bewegingen die helpen.
De vrouw die we spreken vraagt ons om er wel echt open in te gaan. En dat gaan we doen! Want het laatste wat we willen is bijdragen een het voortzetten van deze impasse, door propoganda van de ene of andere kant te herhalen.
Op 3 juni gaan we naar Cuba. We nemen twee koffers mee. En we gaan het meemaken!